Żaba śmieszka

Autor: ShizukaAmaya

Pairing: 2min

Gatunek: SHINee AU, szkolne, fluff, shōnen-ai

Długość: one-shot

~*~

Taemin poczuł lekkie puknięcie w tył głowy. Obejrzał się i obrzucił oskarżycielskim spojrzeniem siedzącego za nim bruneta. Ten uśmiechnął się łobuzersko i gestem głowy wskazał na papierek, którym przed chwilą rzucił w kolegę, a który teraz leżał pod ławką Taemina. Ten pokazał mu język i odwrócił się przodem do tablicy. Wziął do ręki zwiniętą kulkę papieru i rozejrzał się konspiracyjnie po klasie. Nauczyciel biologii opowiadał im właśnie monotonnym głosem o łańcuchu pokarmowym, wykazując przy tym entuzjazm godny pandy przeżuwającej bambusa. Krążył w te i we wte między ławkami, czujnym wzrokiem lustrując każdy podejrzany ruch uczniów. Taemin westchnął w duchu. "Zachciało mu się liścików. Nie mógł sobie wybrać innej lekcji?" Kiedy nauczyciel odwrócił się tyłem, chłopak rozwinął karteczkę i przyjrzał się nagryzmolonym na niej słowom:

"Profesor Park wygląda jak zmumifikowana panda, kkkk
                                Min <3"

Taemin parsknął zdławionym śmiechem. Nauczyciel odwrócił się gwałtownie i zmierzył go podejrzliwym spojrzeniem. Chłopak zmistyfikował kichnięcie i pospiesznie zaczął grzebać w torbie w poszukiwaniu chusteczek higienicznych, jednocześnie mocno ściskając w dłoni liścik od kolegi. Profesor tym razem chyba dał się nabrać na odegraną przez Taemina scenkę, bo bez słowa wrócił do swojego pasjonującego opisu hien pożerających padlinę. Chłopak chwycił ołówek i na odwrocie karteczki odpisał:

"Skąd u licha wiesz jak wygląda zmumifikowana panda??"

Zwinął papierek i rzucił go za siebie, mając nadzieję, że trafi bruneta w jego irytująco przystojną twarz. Usłyszał za sobą stuknięcie w podłogę, kiedy kolega przestał huśtać się na krześle, najwyraźniej czytając liścik. Taemin odwrócił lekko głowę i zerknął na niego, a ten odpowiedział spojrzeniem z podejrzanym błyskiem w tych swoich ogromnych oczach i powiedział coś bezgłośnie.

- Zaufaj mi - wyczytał kolega z ruchu jego warg, a to, że brunet energicznie kiwał przy tym głową wcale nie sprawiło, że wyglądał na godnego zaufania.

- Świr - skwitował Taemin, również nie wydając z siebie dźwięku, i wrócił do kolorowania kratek w swoim zeszycie od biologii. Lekcja dłużyła się niemiłosiernie, a profesor Park po raz setny przemierzał krótki dystans od jednej ściany klasy do drugiej, rozwodząc się przy tym na temat upodobań żywieniowych wielorybów. Miał przy tym tak znudzoną minę, że Taemin zaczął się zastanawiać jakim cudem został nauczycielem biologii. Mimo wszystko ten żabi głupek miał rację. Profesor Park naprawdę wyglądał jak zmumifikowana panda. Jakkolwiek by to nie brzmiało.

Taemin zerknął na zegarek, usiłując siłą woli popchnąć wskazówki tak, żeby był już czas na przerwę. Niestety, jego magiczne zdolności zawiodły i ziewnął w geście poddania się. Nagle poczuł, że ktoś z tyłu pastwi się nad jego długimi włosami. Przechylił się w przeciwnym kierunku, usiłując wyrwać kosmyki z nieproszonych łap tego zboczeńca. Bez skutku. Ręce jego kolegi były na tyle długie, że sięgały dużo dalej, niż kończyny przeciętnego człowieka. W końcu Taemin odwrócił się zirytowany, tylko po to, by napotkać rozradowany uśmiech tego palanta. Długowłosy obrzucił go najbardziej nienawistnym spojrzeniem, na jakie było go stać, pozostając jednak pod zdradzieckim urokiem tych wielkich, żabich oczu i położył się na ławce, ignorując dalsze zaczepki. Najwidoczniej jednak brunetowi nudziło się niemiłosiernie, bo chwilę później Taeminowi przeleciała przed twarzą kolejna kulka papieru. Tym razem wylądowała centralnie w jego piórniku. Taemin oczami wyobraźni zobaczył minę kolegi, pełną głupawej satysfakcji z celnego rzutu. Szybko rozwinął karteczkę i ukazała mu się radosna twórczość bruneta. Czarnym długopisem nabazgrolił koślawe, czarne słońce, pod którym stały dwa koślawe, szkieletowate, czarne ludziki, trzymające się za ręce. Obok wyrosło koślawe, czarne drzewo. So romantic. Mimo dobrych intencji kolegi Taeminowi ten obrazek wydał się aż nadwyraz pesymistyczny. Dopiero po chwili dostrzegł dopisaną u dołu karteczki wiadomość:

"Masz ochotę na spacer?
                Min <3"

Taemin już miał zacząć roztrząsać idiotyczny zwyczaj podpisywania się połową imienia oraz obsesję kolegi na punkcie zapełniania pustej przestrzeni serduszkami, kiedy dotarła do niego treść liściku. Odwrócił się powoli z uniesionymi brwiami.

- Spacer? Teraz? W środku lekcji?! - usiłował przekazać nieme pytania. Minho wyszczerzył się i mrugnął łobuzersko. W tym momencie ich bezdźwięczną rozmowę przerwał profesor Park, mówiąc głosem pełnym mściwej satysfakcji:

- Pan Lee z pewnością dokładnie słuchał o czym mówiłem przez ostatnie pięć minut i, z tego co widzę, aż rwie się, by zaprezentować klasie swoją obszerną wiedzę - rzekł złośliwie, zapraszając Taemina gestem ręki na środek klasy. Chłopak przełknął głośno ślinę i chwiejnie ruszył we wskazane miejsce. Oczywiście, dzięki usilnym staraniom bruneta, Taemin nie miał pojęcia o czym mówił nauczyciel, nie tylko przez ostatnie pięć minut, ale i przez całą resztę lekcji.

- No, proszę się popisać, panie Lee. Jakież to stworzenie znajduje się na liście zagrożonych gatunków, o której mówiłem przez pół lekcji? - spytał natarczywie profesor, wbijając świdrujące spojrzenie w ucznia. Taeminowi przemknęło przez myśl, że dopiero teraz nauczyciel wyglądał, jakby faktycznie lubił to, co robi. Być może jego skłonności do sadyzmu były powodem, dla którego wybrał tę posadę.

- Oho, pan Lee chyba zabiera się do dłuższej wypowiedzi. Dajmy mu jeszcze chwilę na uporządkowanie licznych informacji, które zgromadził podczas mojej lekcji - dodał profesor Park, jakby chciał potwierdzić i zaakcentować wnioski, które Taemin przed chwilą wyciągnął z jego postawy. Chłopak rozpaczliwie rozglądał się po klasie, szukając jakiejkolwiek podpowiedzi. Jego wzrok padł na bruneta, powód całych jego kłopotów. Chłopak wymachiwał energicznie rękami, usiłując mu coś przekazać. Położył jedną rękę na piersi i zaczął się klepać. "Do reszty mu odwaliło? Może bije się w pierś, żeby okazać skruchę, że wpakował mnie w to bagno? Nie, raczej nie." Twarz Taemina chyba jasno wyrażała totalny brak zrozumienia, bo nagle brunet zmienił taktykę. Zaczął wskazywać na siebie obiema rękami. Wyglądał przy tym jakby był niespełna rozumu. Jeden palec przyłożył do swojego wielkiego, żabiego oka, wytrzeszczając je jeszcze bardziej, niż miał to w naturze. Zaraz...żabiego oka? "Czyżby ten palant mi podpowiadał?" - przeleciało Taeminowi przez myśl i zaczerpnął tchu.

- No więc... - wydukał - ...pan profesor właśnie opowiadał nam o żabach - powiedział niepewnie, z napięciem oczekując reakcji nauczyciela. Miał nadzieję, że ten pajac nie wpakował go swoimi idiotycznymi scenkami w jeszcze większe kłopoty. Profesor Park uniósł lekko brwi, jakby zaskoczony tą odpowiedzią. Nie dał jednak tak łatwo za wygraną.

- Taak? A o jakich żabach? - zapytał, z błyskiem przebiegłości w oku. Taemin usilnie starał się nie okazywać oznak rozpaczy. Jeszcze raz desperacko spojrzał w kierunku bruneta. Tym razem chłopak uśmiechał się szeroko, jakby właśnie wygrał milion na loterii. Następnie, żeby dodatkowo spotęgować swój wyszczerz, złapał się palcami za kąciki ust i uniósł je jeszcze wyżej. Teraz już z pewnością wyglądał, jakby uciekł z psychiatryka. Brakowało tylko kaftana bezpieczeństwa. "Jak ja mam to u licha zinterpretować?" - zastanawiał się Taemin, ale na ponaglające chrząknięcie nauczyciela wymamrotał:

- Żaba głu...to znaczy żaba idio...żaba...żaba... - Nagle w klasie zapanowało poruszenie i Taemin urwał swoją żałosną wypowiedź. Tuż przed nim, w drugiej ławce, żabi brunet odgrywał pierwszorzędną scenkę zasłabnięcia, odciągając tym sposobem uwagę od odpowiadającego kolegi. Mimo jego zbolałej miny, Taemin wyraźnie dostrzegł iskierki rozbawienia w ciemnych oczach chłopaka. Nie można jednak było nie podziwiać jego talentu aktorskiego. Brunet wyglądał, jakby naprawdę się rozchorował. Nauczyciel spojrzał na ucznia z niesmakiem i rzucił ku Taeminowi:

- Panie Lee, proszę zaprowadzić pana Choi do szkolnej pielęgniarki. Nie chcę, żeby mi tu zapaskudził klasę swoim drugim śniadaniem. - Błysk triumfu, który pojawił się w oczach żabola oznaczał, że jego plan zadziałał. Taemin podszedł do chłopaka i, może nieco zbyt brutalnie, przewiesił sobie jego rękę przez swoje własne ramię i wyprowadził z klasy. Ledwie minęli pierwszy zakręt, Minho złapał go i okręcił tak, że Taemin znalazł się w jego ciasnym uścisku.

- Co robisz, palancie? Nie dość mi już dzisiaj sprawiłeś kłopotów? - spytał długowłosy, siląc się na poirytowany ton. Minho nie odpowiedział mu, a zamiast tego złapał za rękę i zaczął ciągnąć ku tylnemu wyjściu ze szkoły. Taemin dobrze wiedział, że wszelkie protesty na nic się zdadzą i bez słowa ruszył za brunetem.

Słońce grzało przyjemnie, a delikatny wiatr rozwiewał włosy. Taemin spojrzał w błękitne niebo i przesuwające się po nim leniwie obłoki. Nagle widok zasłoniła mu wielka, kudłata, żabia głowa Minho. Miał ochotę mu przyłożyć, ale kiedy ten nachylił się i musnął go delikatnie ustami w czoło, chłopak cały zmiękł w środku, a jego wojownicza natura stopniała od ciepła kolan bruneta, na których długowłosy właśnie opierał głowę. Twarz Minho wykrzywił złośliwy uśmieszek.

- Dalej nie wiesz o jaką żabę chodziło? - spytał, bawiąc się końcówkami włosów Taemina. Cień drzewa, pod którym siedzieli, tworzył na twarzy żabola ciemne wzory.

- Patrząc na ciebie miałem w głowie tylko słowa typu głupol, idiota, wariat, pajac...i jakoś żadne z nich nie pasowało mi na nazwę gatunku żaby - nachmurzył się Taemin, na co Minho parsknął głośno.

- Żaba śmieszka. Chodziło o żabę śmieszkę - stwierdził, jakby to była najbardziej oczywista rzecz na świecie. Tym razem, dla odmiany, to Taemin zachichotał, wyobrażając sobie jakąś zabagnioną żabę z głową Minho. Nie zdążył jednak rozwinąć tej myśli, bo chwilę potem żabol niebezpiecznie zbliżył się do jego twarzy. Wpatrywał się w Taemina tymi niemożliwie wielkimi oczami, które płonęły figlarnymi ognikami. "Ojej." - przeszła długowłosemu ambitna myśl przez głowę, zanim poczuł usta bruneta na swoich własnych. Pocałunek był słodki i entuzjastyczny, zupełnie jak Minho. Dobrze, że nie smakował jak żaba. Taemin zaczerpnął haust powietrza, na co brunet roześmiał się serdecznie, gładząc go po głowie jak pieska. Ten w odpowiedzi spróbował ugryźć go w rękę, niestety bez skutku. Minho zręcznie objął go od tyłu, zanim Taemin zdążył zareagować, i ułożył głowę na ramieniu chłopaka. Taemin rozluźnił się w jego uścisku.

- Dobrze jest czasem iść na wagary - powiedział sennym głosem chłopak, czując, że usypia pod wpływem kołysania, wywołanego równomiernym unoszeniem się i opadaniem klatki piersiowej Minho. Jeszcze raz spojrzał w niebo i zamknął oczy. Ciekawe czy wyglądali teraz tak, jak na radosnym obrazku żabola. Spleceni w uścisku, w cieniu wielkiego, krzywego drzewa. Nie, zdecydowanie nie tak. Świat był o wiele piękniejszy w kolorze.

~*~

Coś, co zrodziło się dzisiaj, podczas wyjątkowo ciekawej lekcji języka polskiego ^.^ 2min, why so cute? *u* Jeśli niektóre części opowiadania są nielogiczne, to przepraszam. Jest późno a ja widziałam, że jeśli tego teraz nie wrzucę, to będzie mnie męczyć przez cały jutrzejszy dzień w szkole. Enjoy :3