YP: ~przedmowa~

Jestem~~!

Matury już prawie za mną (o ile wszystko zdałam), dlatego powracam z obiecanym opowiadaniem, do którego jednak z początku przyda się parę słów wyjaśnienia.

Pracę nad YP rozpoczęłam tuż po zakończeniu CdA, czyli jeszcze w ferie zimowe. Powodem stworzenia tego opowiadania była dość silna inspiracja jedną ze szkolnych lektur. Nie będę chyba od razu zdradzać, o jaką książkę mi chodzi, bo to zaspoilerowałoby cały główny wątek YP >.<

Co do tytułu... nie pytajcie mnie, proszę, o jego znaczenie, przynajmniej na razie. Nie ma ono bezpośredniego związku z fabułą, to raczej takie zaszyfrowanie źródła inspiracji w tytule. Mam tendencję do przekombinowywania i dobrze o tym wiem, ale jeszcze w fazie początkowej zwykłam roboczo nazywać to opowiadanie YP i tak mi zostało aż do teraz, zbytnio się przyzwyczaiłam, wybaczcie ;0

Osobną kwestię stanowią realia, w jakich rozgrywa się akcja YP... realia, których wolałabym nie precyzować, w obawie przed ewentualnymi błędami rzeczowymi. Miejsce akcji jest nieokreślone, a czas to mniej więcej połowa dwudziestego wieku.

Jak już wcześniej wspominałam, pisanie YP to dla mnie burzliwy i trudny okres mojej twórczości, dlatego wielokrotnie przechodziłam ciężkie kryzysy co do sensowności tego opowiadania. Mimo to, historia, która zrodziła się w mojej głowie nieustannie upominała się o uwagę, dlatego nie mogłam zrobić nic lepszego, jak spróbować podjąć wyzwanie własnej wyobraźni i jakoś to wszystko ubrać w słowa. Jest kilka aspektów, które szczególnie mnie martwią, ale nie będę ich wymieniać, ocenę pozostawię Wam. Chciałabym tylko z góry zaznaczyć, że jest to inny typ opowiadania niż CdA, przez co prawdopodobnie złamiecie mi serce porównując te dwa różne światy do siebie ;-;

YP to opowieść znacznie cięższa i smutniejsza niż CdA, dlatego wszystkich anty-fanów angstów muszę przeprosić >.< Na pocieszenie powiem, że jestem w początkowej fazie tworzenia nowego, znacznie lżejszego w odbiorze rozdziałowca (ale na tym polu nie jestem w stanie nic póki co obiecać, bo zaczęłam to pisać bardzo niedawno temu).

Na koniec muszę podziękować Ame i Yume za bycie moimi doradcami i pierwszymi osobami, które musiały zmierzyć się z YP. Kocham Was za każde słówko opinii, za podtrzymywanie ducha tego opowiadania, gdzieś we mnie. Dziękuję <3

...i znów patos, wybaczcie ;-;

|~prolog~|